براساس تعریف سازمان بهداشت جهانی استروک به سندرم وقوع، پیشرفت سریع علائم، نشانه‌های موضعی وعمومی ناشی از فقدان و یا اختلال در عملکرد مغز با منشاء عروقی که حداقل 24 ساعت طول کشیده باشد، اطلاق می گردد، مگر در مواردی که بیمار در کمتر از 24 ساعت فوت نموده و یا علائم مذکور بواسطه عمل جراحی برطرف گردد، در واقع استروک گرفتاری غیر قابل برگشت قسمتی از مغز در اثر ضایعه عروقی می باشد. استروک دومین علت مرگ در افراد بالای 60 سال و پنجمین علت مرگ در افراد 15 تا 59 سال در دنیا محسوب می شود، و همچنین شایعترین بیماری نورولوژیک در آسیا بوده و در بسیاری از کشورهای شرق و جنوب شرقی آسیا میزان وقوع مرگ و میر ناشی از آن در مقایسه با بیماری های قلبی عروقی، بمراتب بیشتر از کشورهای غربی است. استروک علت اصلی ناتوانی فیزیکی در دنیا بوده و همه ملل بدون درنظر گرفتن وضعیت سیستم بهداشتی آن ها، با هزینه های بهداشتی، درمانی و اجتماعی قابل توجهی در این خصوص مواجه می باشند. بیش از نیمی از بازماندگان استروک دچار ناتوانی فیزیکی شده و برای انجام امور روزمره خود نیازمند کمک جدی هستند.